Raften

Is het een guys weekend? Of is het pre-oriënteren? Hoe dan ook: de organisatie kiest medio oktober voor een combinatie van Dutch Water Dreams en stappen in Rotterdam. Ondanks gemopper op de middag-afhakers Ramon en Johan (zie ook de kulsmoezen top 3) is het raften een succes. Na een proefstukje kijken-of-je-zwemvest-het-wel-doet wordt snel duidelijk dat je beter niet zonder boot de baan af kunt gaan. De door de kapitein al snel herkende potentiële uit-de-boot-valler (Hans) houdt zich prima zittende. Klaas haakt onverwacht af, na een botsing met de boot, de rest vindt het wel leuk. Ook het flowboarden is een succes. Iedereen blijft (even) staan, zelfs Marcel, ondanks waarschuwingen vooraf (‘windsurfen kon ik ook al nooit’). De stijve nek openbaart zich bij iedereen pas in de loop van de avond.

Het stappen in Rotterdam is goed voor een paar tradities: lopend zoeken naar de tent die ‘hier ergens moet zijn’, ‘jongens, we moeten splitsen’ en niet te eten eten in een Ierse pub met Duitse bediening. Het voetbal kijken (Roemenië – Oranje 1-0) in dezelfde Ierse pub terwijl de WK Rugby start is ook al geen tip.

De skihut wordt even aangedaan. De 'volkszanger' krijgt echter in de gaten dat 'we' uit Tilburg komen (bedankt Klaas). Na de derde keer 'Hoe is het in Tilburg?' gaan we maar weg. De Tin Tin’s sigarenbar vormt een aangename onderbreking van het altijd lastige tussenstuk tussen tien en twaalf uur en is daarom een succes, al houdt menigeen een nare smaak over aan de zeven jaar oude rum. De club heet vervolgens Thalia Lounge en zal vooral herinnerd worden door de huur van het privé-hoekje en de verdedigingswal die Jan W. daaromheen bouwt. En natuurlijk vergeten ‘we’ Sabrina niet.

De volgende ochtend staat in het teken van een 3-sterrenbrunch - met uitzicht - in de Euromast. Voor sommigen (Marcel) is de hersteltijd echter veel te kort; hij haakt af en verlengt de herstelperiode op het gelukkig volkomen verlaten terras van Parkheuvel middels het observeren van langzaam voorbijvarende vrachtschepen, onder het genot van een laagstaand zonnetje. Het einde van de brunch leidt tot een onverwacht snel vertrek van enkele aanwezigen: menigeen wil zo snel mogelijk naar vrouw en kinderen. Tot afgrijzen weer van menig ander. Kortom: wederom een geslaagd weekendje.

Eerst het raften, zonder de afhakers Ramon ('ik doe alleen wat ik leuk vind') & Johan (schouderblessure en FC Meppel-verplichtingen):